Oorsprong en gebruik: De Mastino napoletano stamt uit de tijd van Alexander de Grote. Hij trok met olifanten en molossers (de verzamelnaam voor grote en zware vechthonden die hun oorsprong vonden in Molossië -Epirus-, de geboortegrond van de moeder van Alexander) op rooftochten en oorlogen. De hond stamt uit Napels, vandaar de naam.
De hond heeft een lange ontwikkeling doorgemaakt tot wat hij nu is. Vroeger een vechthond met militaire achtergrond is hij tegenwoordig door zijn krachtige en imponerende uiterlijk, evenwichtige aard en onverschrokken karakter een waak- en verdedigingshond bij uitstek.
Kenmerk: Een reu kan tot 75 cm groot worden en een teef tot 70 cm (schofthoogte). Er worden bij de reuen gewichten genoteerd van meer dan 90 kg. Ze hebben enorm veel huid en die is over het gehele lichaam los van de ondergrond, dit in verband met het oude vechtkarakter dat ze hadden. De huid is zelfs zo los dat de Mastino napoletano zich in een gevecht, wanneer hij door de tegenstander gegrepen is, kan omdraaien en terugvechten. Na het eerste levensjaar zijn de botten van de hond sterk genoeg om het lichaam verder uit te laten groeien naar soms wel 100 kilogram, maar voorzichtigheid bij fysieke inspanningen blijft altijd geboden.
Aard: De Mastino Napoletano is rustig en zeer evenwichtig van aard en heeft een onverschrokken karakter. De hond is niet agressief; een goed gefokte en opgevoede Mastino napoletano zal nooit uit zichzelf aanvallen, wel zal hij zich verdedigen als hij of de zijnen worden aangevallen, desnoods met zijn leven.
[Wikipedia - De vrije encyclopedie]
No comments:
Post a Comment